گاه و بی گاه میکشد ناله

دختری در هجوم تنهایی

دختری که بریده از مردم

توی دست شوم تنهایی

                              دخترک توی باد میرقصد

                              میرود رو به اخرین پاییز

                              میشود زرد و میرود تا قعر

                              توی دست بادها یکریز

دخترک توی باد میسوزد

میرود توی شعر یک شاعر

میشود یک کلیشه در شهرش

توی کوچه های بی عابر

                               شاعری توی باد میخواند

                              میکند شهر را کمی بیدا

                              دخترک ته کشیده است اما

                              مثل ته مانده های یک سیگار...!!!

شایان هوشمندی_ارخشا_

خیلی سخت حرفات عاجز از رفتن توحتی کله ی پوک باشه

دور و برت گوسفند باشه

درد هات سخت تر از مریضی های زنونه باشه

خوشی هات نصف تهی باشه

خودت ام اگه به خوای زنده بمونی باید نون خور به نرخ روز باشی

ولی با این همه میدونم یه روزی همش حل میشه،روزی که دیگه این صدا زنده نیست.

رامین حسنی

ramin.aone97@yahoo.com

www.facebook.com/Ramin Hasani

میکشد یک سوت ممتد مغز من این روز ها

غیر این هم توی گوش من صدایی ساز نیست

راه های پشت سر که یک به یک تخریب شد

رو به روی روزهایم هم که راهی باز نیست

                                                      بعد از آن یکشنبه ی شوم و شب سرد عبور

                                                      بعد از ان دیگر جهان من به جز تصویر نیست

                                                      رفتی و این بود کل سرنوشت من و من

                                                     خوب میدانم که اینها قابل تغییر نیست

زندگی من تماما مرگ من بوده که حال

مرگ هم دیگر برایم مثل یک تشویش نیست

هی خدا را میزنم فریاد اما این خدا

حال من را دیده و انگار که حالیش نیست

                                                       میزنم رگ را که پایان تمام من شود

                                                      میزنم رگ را تمام من درون درد مرد

                                                      یک وجود نحس اینجا توی این خلوتکده است

                                                    یکنفر من را درون سایه ای تاریک برد....

_ارخشا_