انسان برای تکمیل شدن پا به زمین گذاشت

فلسفه ی آدمی تکامل است

هر لحظه ی ما،متفاوت از دیگر لحظه ای است

ما می توانیم چرا که ثابت کردیم

آنکه با تاریکی شب به جنگ ما آمد

نمی دانست که ما صبح را دیده ایم

نمی دانست که ما طلوع خورشید را دیده ایم

نمی دانست که ما فتح کنندگان تاریکی با نور هستیم

موفقیت در کف دستان من و شما است

ما،در چند قدمی آب،شهری آباد داریم

کمی تلاش بیشتر

کمی صبر بیشتر

کمی خواستن بیشتر برای توانستن

سحر نزدیک است

بیایید من ها را ما کنیم

... .

مسئول کانون ادبی چشمه چنار قائمیه(کتابخانه ی عمومی)

رامین حسنی

سخن ندارم که بگویم
اشک ندارم که از گونه خویشتن خویش سرازیر سازم
حالت غریبیست زندگنی نکبتی من
مرغ سکوتم جوجه داد و بکارتش را به یک قوقولی قوقو خروس همسایه فروخت
.......................
..............
......

رامین حسنی

چرت و پرت،بدون هم نمیشه=

من آن،مرد بی ترانه،تک به تک

ایستاده ام لب حوض

کنم آب در الک

مسافری کاغذی ام،کنار حوض،تنها

منتظر برای گذشتن از غبار

تو ذهن من،پر بود از حرف و حساب های بی کتاب

من آن مرد تنها،تو دست باد،بی پناه

می گفت و می نوشتم،:،دیکته ی بی غلط رو

همش می گفت همیشه،سین ستاره کم هست

تو دیکته ی بی غلط،آدم مفت،زیاد هست

همیشه تا رسیدن فاصله چند قدم هست

اما رسیدن واسه ما،بیشتر از عمر نوح است

با سپاس از شما خوبان

رامین حسنی

بزرگ آسیایی

a-one

دیشب از هجوم این همه درد به خود ادراری رسیدم

رامین حسنی

کسی از گوشه ای مشغول به من می خندید

از فرط جنون خندیدم

سوگند هنوز یاد نگشته را از سر برون می دادم

می سوزاند به طریقش دل ما را

می سوخت خودم و جدم و جد پدرم را

از سکوتم به سخن رفتم و داد تنم بوی خون

از حد که گذشت

داد سرم رگ نازم به جلاد و تهی گشت پوکه ی عمرم

رامین حسنی

سوختن من از من نیست

ساختنم به اجبار

گشاده روییم از تلخی و سکوتم از تنهایی

دلم سوخت از 30کیلومتری که یک ساعت و نیم طول کشد

دلم سخوت از کرم ضد آفتابی که سوزاندم

دلم سوخت از گوگلی که بعد از 45دقیقه لود نشد

سوختم از کل کلافه

رامین حسنی

سکوت سرد و سطحی من از تلخی نرسیدن به آرزوهای دیروز!مقصر آفریننده ی این افکار است.

رامین حسنی

آری

این سرگذشت کودکی ست

که یه هیچ کدام از آرزو هایش نرسید

این

سر گذشت خدایی ست که

افکارش را آفرید...

حالت غریبی ست تنهایی

حتی صدای خفاشها را هم میشنوی

.

.

.

و حالت غریبی ست

وقتی حتی خفاش ها هم

مسخره میکنند تو را به جرم تنهایی...

شایان هوشمندی _ناقوس_

کاش تنها یکبار چکمه هایم در جاده می افتاد و

همه میگفتند

زیر این باران پای افتاده ی کیست

تو چکمه هارا می اوردی و

خانه ام از رطوبت باران پر میشد

کاش در گلدان کوچکم تخم حواصیل میکاشتم و

تو میگفتی\"این خاک بوی غریبی دارد\"

یا وقتی در بستر چشمانم را خواب میگرفت

کسی در کوچه فریاد میزد

\"آهای میخک داریم\"

و کرکره ها میگفتند

پنجره رنگ باد را فراموش کرده است...

زنده یاد\"کرامت الله بیک وردی\"